رفتن تو !

...بیا بنویسیم که خدا ته قلب آیینه است...مثل شور فریاد یا نفس تو حصار سینه ست...با همیشه موندن وقتی که هیچ چی موندنی نیست !...با صدام می یام همه جا تو رو می نویسم...روی آیینه ی گریه هام گونه های خیسم...ای که معنی  ِ اسم تو آسمون پاک...ریشه ی صدام نبض عشق زیر پوست خاک ِ ...!

 شاید کمی بیش از اندازه ! خسته ام ! خسته از این همه حسرت ! حسرت روزهای که می تونست بهترین روزهای عمرم شه (شاید هم عمرمون)...شاید هم خسته از اوضاع نخوت انگیز و کثیف اطرافمون ! اتفاقات مدت اخیر خیلی روم تاثیر گذاشته که چرا ما هنوز خوابیم...اصلا دوست ندارم اینجا سیاسی شه ولی حتما جای گفتن داره در پی نوست نه ؟...فکر کنم ما وبلاگ نویس ها رسالت بزرگی رو داریم که باید وقادار باشیم به اون چه که انجوم می دیم هر چند که کوتاه اما صریح !...

                      روزی که تو دلشکسته رفتی....

                              من سکوت کردم...

                           رفتنت می گذرد، اما من ...    تا همیشه...

                                                    در غرور خود اسیرم...

---

کوروش تو در گور خود نخواب! که مردم تو در چرخ شان خوابند...!

روز حضرت عشق !

... 

  تو ای فرشته ی درد آشنایم دوایم کن

رها از غربت مرداب کهنه رهایم کن

چه کرده ای به دلم ؟ ای ستاره ی من

غریب مانده ام انگار، آشنایم کن

 تو ای شبنم گل سرخ ! دوستــــــــت دارم...

بدون اینکه بپرسی چرا، صدایم کن

کنار پنجره ی انتظار پوسیدم

بیا و از همه ی این دلواپسی ها رهایم کن...