گمرک

تو ظلم می کنی و من سکوت
تمام لحظات آتشین را جلوی چشمان من می بینی و برای من انگشت نگاری می کنی!
ورودم را می خواهی... و باز ظلم نثارم می کنی.
این واقعیت را من چگونه نوشته ام که فکر کردن و تصورش هم برایم سخت است؟!
و در اوج ِ لذیذ ساعت ها تنها یک بوسه به من می دهی.
دلت می آید اینچنین مرا وارد مبارزه ای کنی که می دانی تنهایی سختم است، و تنها شرط پیروزی این، یک فشردن دست ِ ساده است!