پارک گلستان

یکی از مهمترین مناطق حفاظت شده زیستی ایران واقع در استان گلستان شمال شرقی ایران پارک گلستان نام دارد. این پارک  در طی سالیان دراز دستخوش تغییرات فراوان نامی شده است. که در نهایت امروزه به نام پارک گلستان مشهور است. پارک گلستان با توجه به وجود گونه های متفاوت جانوری و گیاهی و همچنین زیست بوم منحصر به فرد خود از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

در پارک گلستان وجود گونه های مختلف پستانداران همچون پلنگ ایرانی، خرس وحشی، گرگ، وشق، مرال، شوکا، گوسفند وحشی، بز وحشی، گراز، روباه دم قرمزی و آهوی ایرانی وجود دارد. وجود این شمار از جانواران در محیطی بسته جای خرسندی خاطر دارد. مساحت کل پارک چیزی بالغ بر 900 کیلومتر مربع برآورد شده است. برای سپری کردن زمانی مناسب در این پارک باید راه شمال در پیش گرفت. حدفاصل بین استان گلستان و استان خراسان این پارک جای گرفته است.

(نمایی از جاده کناری پارک کیلومتر 22 گلستان)

با توجه به قرار گرفتن این پارک در شمار یکی از مهمترین زیست بوم های جهان این پارک تحت محافظت دایمی قرار گرفته است. احتمال زیاد نام استان گلستان از همین نام برگفته شده است. اختلاف ارتفاع پارک به بیش از 2000 متر می رسد و میانگین بارندگی در پارک بسیار مطلوب است. وجود جاذبه های طبیعی همچون آبشار آق سو، دره های مرتفع و رودخانه های پر شمار از دیدنی های این پارک به شمار می رود.

بزرگترین گوشت خواران این پارک دیدنی، پلنگ ایرانی و خرس قهوه ای است که از موجودات کوچکتر پارک خوراک می کنند. شمار این تعداد جانوران به 69 راسته می رسد. که به خودی خود منحصر به فرد است.  149 گونه متفاوت پرنده از جمله کبک، خفاش، شاه بوف، بلدرچین، توکای شمالی، عقاب سفید و سایر در این پارک زیست می کنند. تا همین لحظه با وجود این تعداد گونه های جانوری پارک گلستان تبدیل به جایی شگفت انگیز در سرزمین ایران گشته است و جای شاد باش دارد.

(وشق یا گربه وحشی که در متون ادبیات فارسی به سیاه گوش مشهور است)

(بلبل خالدار)

وجود درختان کهنسال همچون بلوط، افرا، شیردار، گردو، تمشک شمالی، گردو و زالزالک بر زیبایی این پارک بزرگ افزوده است.

(نمایی از پهنای گسترده پارک عکس از تارنمای خبرگزاری مهر)

در روزگاران گذشته، شمار مرال و قوچ وحشی این پارک به حدی زیاد که حدود سه چهارم از شمار کل قوچ های وحشی جهان بوده است.

(مارال های جنگل عکس از تارنمای خبرگزاری مهر)

این پارک از مناطق مهم ایران است که طی سالیان این سرزمین از سرچشمه وجودش تنفس می کرده است و سیراب میشده است. و جای خوشحالی فراوان دارد که همچنان مانند گذشته از تمامی خطرات ایمن گشته است.