افسانه سیزیف

اواسط قرن بیستم میلادی در فرانسه دو نویسنده و فیلسوف هر کدام با دیدگاه ها و آراهای متفاوت ظهور می کنند. با تمامی ارادتی که نسبت به سارتر فیلسوف مطرح فرانسوی دارم آلبر کاموی نویسنده را در پاره ای ار مباحث در کنار و هم رده او می بینم. کامو زاده ی کشوری  آفریقایی است و رنج های بیشتری نسبت به سارتر در زندگی تحمل کرده است. هر چند برای یک نویسنده شاید این چنین مباحث آن چنان به  چشم نیاید ولی قابل گفتن است. 

آلبر کامو نویسنده ای  چیره دست و آشنا با لایه های پنهان احساس، معرفت و دید انسان است و سارتر نویسنده مسلط به منطق. در این نوشته هدف بر این نیست که مقایسه ای بین این دو و یا اختلافات گذشته این دو گفته شود. از کامو می نویسم.

کامو با بیگانه آشنا می شود و در ادامه با رمان طاعون مطرح. کامو در ایران به حدی زیبا برگردانده شده است که خواندن آثار او به راحتی قابل انجام است و شناخت وی آسان تر. آلبر کامو رمانی دارد که مانند رمان های دیگرش نوشته نشده است به نام افسانه سیزیف. کتابی متفاوت با سایر آثار مجلد وی. کتابی که بررسی موشکافانه تنهایی، پوچی، انزوا، اجتماع و خشونت می پردازد. با زبان خویش. در سیزیف پوچی انسان مدرن به طور مفصل مورد بحث قرار می گیرد و  با داستانی به زبان کامو ختم پیدا می کند. اگر در زندگی احساسی گنگ، پریشانی ای ناآشنا به سراغ اتان آمد به طرف این  اثر کشیده می شوید.