اگر بوکوفسکی زنده بود

شب نشینی در کافه های گندیده و کثیف، زندگی در بین انبوده فاضلاب همراه با موسیقی جاز و بلوز، هم آغوشی با رقاصه های بی نام و نشان می شود چارلز بوکوفسکی. اگر وی زنده بود و دوباره می نوشت برای تعداد بی شماری حرف برای گفتن داشت. جنس کلمات اش نهفته در شخصیت اغلب کسانی که صداهایشان را می شنویم، چهره هایشان را می بینیم و حرکات اشان ما را به واکنش وا میدارد.

اگر او زنده بود قصه های بیشتر برای عام مردم می نوشت تا از آن نان و جو و آب بخورند. چه می دانند کسانی که پیشتر کسی بود که آنها را نقل کرده و سرگذشت نکبت وارشان را به تصویر کشیده است.

گروهی مثل بوکوفسکی زندگی می کنند. در هر جای این کره خاکی که باشند باز هم مثل او هستند. مثل او بزرگ شده اند، مثل وی معاش کرده اند و مثل وی خواهند مرد.